κοπίτσιν

κοπίτσιν, τὸ (Μ)

κόπος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κόπος + υποκορ. κατάλ. -ίτσιν (πρβλ. κομματ-ίτσιν, κρομμυδ-ίτσιν)].